top of page

Insulinebehoefte tijdens de zwangerschap

ejbegemann

Bijgewerkt op: 28 sep 2023

Het continue gepiep van mijn pomp klinkt als een brandalarm door de ruimte. Iedereen kijkt verschrikt op van zijn werk, behalve ik: ik ken het geluid inmiddels. Mijn omnipod pomp kan maximaal 180 eenheden insuline leveren, bedoeld voor drie dagen, en nu ik in het derde trimester van mijn zwangerschap zit is dat steeds vaker niet genoeg. En dan begint die pomp dus te piepen.


Ik heb, zowel tijdens deze als mijn vorige zwangerschap, weleens gegoogeld op insulinebehoefte tijdens een zwangerschap. Wat ik vond: de insulinebehoefte kan het eerste trimester wat lager zijn en zal vanaf maand vijf typisch wat toenemen. Veel preciezer dan dat werd het niet. Tijd om het bij mezelf te onderzoeken dus :-)

Tijd om mijn insulinegebruik tijdens de zwangerschap te onderzoeken

Het resultaat zie je hieronder: mijn gemiddelde insulinegebruik per dag voor de zwangerschap en in iedere maand tijdens de zwangerschap. En inderdaad: het eerste trimester zat ik wat lager dan voor de zwangerschap en mijn insulinebehoefte neemt steeds verder toe.


Grafiek met gemiddeld insulinegebruik per dag tijdens elke maand van de zwangerschap
Gemiddelde insulinegebruik per dag tijdens elke maand van de zwangerschap

Wat meer achtergrond per maand, over dingen die me opvielen:
  • Voor mijn zwangerschap had ik mijn knie flink geblesseerd, dus bewoog ik uitzonderlijk weinig. Die maand zat mijn gemiddelde insulinegebruik op 41 eenheden per dag, wat voor mij vrij hoog is. Normaal zit ik meer rond de 30.

  • In de eerste maand had ik al voordat ik een zwangerschapstest gedaan door dat er iets anders was dan normaal. Waar ik meestal in de eerste helft van mijn cyclus weinig insuline nodig heb en vanaf mijn eisprong een stuk meer, kwam dat omslagpunt er deze maand niet: mijn insulinebehoefte bleef zo laag als in de eerste weken van mijn cyclus. Na ruim vijf weken (we waren een trektocht aan het doen in het afgelegen Abel Tasman National Park) kon ik een zwangerschapstest doen en bleek inderdaad dat er iets met mijn hormonen aan de hand was: ik was zwanger.

  • In maand één en twee was ik met mijn gezin op reis in Nieuw-Zeeland. Mijn knie ging steeds beter en we hebben enorm veel lange hikes gemaakt en gezwommen in zee. Hierdoor was mijn insulinebehoefte denk ik wat lager dan hij zonder al die beweging geweest was: in ieder geval een flink stuk lager dan voor mijn zwangerschap met gemiddeld 30 (maand één) en 34 (maand twee) eenheden per dag.

  • In de loop van maand drie kwamen we weer thuis en ging ik weer aan het werk. Daarnaast had ik op dat moment helemaal nergens energie voor en lag ik vooral veel op de bank en in bed. Ik vermoed dat dat ervoor gezorgd heeft dat ik in maand drie relatief veel insuline nodig had: 38 eenheden per dag.

  • Aan het begin van maand vier was ik onwijs chagrijnig en gestresst: ik maakte me veel zorgen over de zwangerschap, we hadden veel afspraken in het ziekenhuis en ik vond alles nogal spannend met in het achterhoofd de ervaringen van mijn vorige zwangerschap en bevalling. Op dat moment las ik het deel van mijn boek over die vorige zwangerschap terug en besefte ik: misschien wordt het weer eens tijd om van die bank af te komen. Ik schreef me in voor bootcamp sessies bij Mom in Balance, ging vaker met de fiets naar het station en pakte mijn gewoonte weer op om naar de WC te gaan op een andere verdieping dan waar ik op dat moment ben (een overblijfsel van mijn trainingen voor de Vasaloppet: vond ik makkelijker dan mezelf eraan herinneren om mijn beenspieren te trainen met squats). Vanaf dat moment merkte ik dat ik me steeds minder gestresst voelde en mijn insulinegevoeligheid weer iets omhoog ging: ik gebruikte 36 eenheden per dag.

  • Mijn internist had me al gewaarschuwd dat vanaf een week of 22 mijn insulinebehoefte weleens flink zou kunnen gaan stijgen en daar had ze gelijk in. In maand zes was ik ineens constant insuline aan het bijspuiten en moest ik echt even terug naar de basis om mijn pomp weer goed in te stellen: drie maaltijden per dag, alles op de weegschaal en even niet bewegen in de twee uur na een maaltijdbolus om te kijken of de bolus goed uitpakte.

  • In maand zeven en heb ik weer passende instellingen voor mijn pomp gevonden. In mijn pomp gaan 180 eenheden en hij haalt de drie dagen die hij mee zou moeten gaan steeds net wel of net niet.

  • In maand acht blijft mijn insulinebehoefte door stijgen. Ook merk ik dat ik nu duidelijk langer voor de maaltijd insuline moet spuiten: minstens een kwartier van te voren, maar liever nog een half uur of meer om pieken te voorkomen. Ook heb ik niet meer genoeg aan het reservoir van 180 eenheden van mijn pomp (Omnipod). Als oplossing spuit ik elke dag de bolus voor een of twee grote maaltijden met een pen, zodat ik mijn pomp niet voortijdig weg hoef te gooien.

Eline Begemann (Velp, 1989) heeft Technische Natuurkunde gestu­deerd in Groningen en daarna gewerkt als strategieconsultant en Chief of Staff. Op haar 28ste krijgt ze, terwijl ze zeven weken zwanger is, de diagnose diabetes type 1. Ze is auteur van het boek Een marathon lang prikken. In dit boek neemt ze je mee in haar reis van zwangerschap naar de 90 km lange Vasaloppet marathon op de langlaufskies, waarin diabetes een grote rol speelt. Het geeft daarmee een beeld van de nuance tussen aan de ene kant alle mooie dingen die mensen met diabetes ‘gewoon’ kunnen doen en aan de andere kant de worstelingen waar personen met diabetes mee te maken krijgen. Het boek wordt geprezen vanwege de herkenbaarheid voor mensen met diabetes en het inzicht wat het aan mensen in hun omgeving geeft op het gebied van de impact van diabetes. Een marathon lang prikken is beschikbaar via deze website en de meeste (online) boekhandels).

101 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

تعليقات


Post: Blog2 Post

©2022 door Eline Begemann.

  • Instagram
bottom of page