Ik schreef al eerder een post over mijn insulinegebruik tijdens mijn zwangerschap. Die post gaat over de periode tot de achtste maand van mijn zwangerschap en tóen vond ik de veranderingen in mijn insulinegebruik al indrukwekkend. Maar inmiddels heb ik de data van de negende maand en mijn kraamweek toegevoegd en daar wordt het pas echt insane. Zie hieronder de grafiek met mijn gemiddelde insulinegebruik per dag in elke maand van de zwangerschap en vlak ervoor en erna.
Het menselijk lichaam blijkt echt magisch. Zodra ik zwanger werd, werd mijn behoefte aan insuline zo’n 20% minder: dat lijkt niet veel, maar daar moest ik echt rekening mee houden in het dagelijks leven, anders kreeg ik hypo’s, zeker aangezien het een gemiddelde over een hele maand is en er de eerste 2 weken van die maand nog niks aan de hand was in mijn lichaam.
En die hypo’s kreeg ik, die eerste maand; totdat ik besefte wat er aan de hand was in mijn lichaam en mijn insulinegebruik wat rigoreuzer durfde aan te passen 🥹.
Vervolgens had ik steeds meer insuline nodig, tot de voor mijn lichaam insane hoeveelheid van 130 eenheden op de dag dat we vlak voor mijn bevalling nog een bruiloft hadden. En toen kwam de dag dat ik niet meer zwanger was en had ik ineens nog maar 9 (?!?) eenheden op een dag nodig. Deze tweede bevalling was ik hier iets beter op voorbereid, maar nog steeds was het verschil met die laatste week zwangerschap zó veel groter dan ik durfde te geloven dat ik de eerste nachten nog pakjes appelsap en zakken dadels aan het wegwerken was om maar uit de hypo’s terug blijven. Tip voor als je gaat bevallen met diabetes: neem héél veel hypo snacks mee naar het ziekenhuis: na mijn eerste bevalling was ik er de eerste nacht al doorheen en de tweede nacht in het ziekenhuis kreeg ik pure aanmaaklimonade in een baby-flesje op mijn nachtkastje. Niet heel lekker, maar ook dat hele flesje ging in een nacht leeg.
En het magische is: ALS JE GEEN DIABETES HEBT REGELT JE LICHAAM DIT DUS ALLEMAAL GEWOON VANZELF. Bedankt het er maar even voor 🥹 of als je wel diabetes hebt: voor alle andere 10.000 magische processen die je lichaam nog wel kan zonder dat je er actief iets voor hoeft te doen. Letterlijk onvoorstelbaar…
En ook bijzonder: na die eerste kraamweek deed mijn lichaam gewoon weer of er niks gebeurd was. Insulinebehoefte precies terug naar wat hij voor de zwangerschap was: ook al is mijn eetpatroon behoorlijk anders (als in: veel eten) en geef ik nu borstvoeding. Blijkbaar is het zo geregeld in het menselijk lichaam (in ieder geval nu in de mijne) dat die twee dingen elkaar compenseren.
Eline Begemann (Velp, 1989) heeft Technische Natuurkunde gestudeerd in Groningen en daarna gewerkt als strategieconsultant en Chief of Staff. Op haar 28ste krijgt ze, terwijl ze zeven weken zwanger is, de diagnose diabetes type 1. Ze is auteur van het boek Een marathon lang prikken. In dit boek neemt ze je mee in haar reis van zwangerschap naar de 90 km lange Vasaloppet marathon op de langlaufskies, waarin diabetes een grote rol speelt. Het geeft daarmee een beeld van de nuance tussen aan de ene kant alle mooie dingen die mensen met diabetes ‘gewoon’ kunnen doen en aan de andere kant de worstelingen waar personen met diabetes mee te maken krijgen. Beiden worden uitvergroot door de diabetes te combineren met een diagnose tijdens de zwangerschap en het deelnemen aan een langlaufmarathon. Een marathon lang prikken is beschikbaar via deze website en de meeste (online) boekhandels).
Comments