Nu ik, na een eerdere bevalling met een keizersnee, weer zwanger ben krijg ik als persoon met diabetes type 1 in het ziekenhuis de vraag: wil je met 38 weken ingeleid worden of liever een geplande keizersnee? Beide opties hebben voor- en nadelen waarover ons in het ziekenhuis uitgebreid verteld wordt. En dan zijn er natuurlijk ook nog opties die volledig buiten het protocol vallen.
Naast die hele feitelijke informatie vind ik het ook enorm fijn om ervaringsverhalen horen van andere vrouwen met type 1 diabetes: xx% kans op een spoedkeizersnede bij inleiden zegt mij toch meer als ik een beeld heb van hoe zo'n spoedkeizersnede er aan toe gaat en wat het met iemand doet (en dat dat niet per se altijd zo heftig is als ik mijn eerste spoedkeizersnede heb ervaren).
Over mijn eigen afweging tussen een keizersnede en inleiden zal ik (nog) niet zo veel delen, omdat ik die afweging graag samen met Jorden maak, zonder al te veel (goedbedoelde) reacties en adviezen over dat proces. Maar wat ik wel graag met je deel zijn mijn vier favoriete ervaringsverhalen over bevallen met diabetes type 1: totaal verschillend, van een thuisbevalling na een eerdere keizersnede tot een spoedkeizersnede na een inleiding, maar allemaal van prachtige mama's met diabetes type 1.
In haar boek neemt Loes je week-voor-week mee tijdens haar zwangerschap met diabetes type 1, inclusief bevalling en eerste fase van het moederschap. Ze beschrijft haar hele bevalling: startend met inleiden volgens het protocol en hoe haar zoon uiteindelijk geboren wordt met een keizersnede als de bevalling niet vordert.
Dit boek vond ik tijdens mijn eerste zwangerschap al heel fijn om te lezen en was aanleiding voor goede gesprekken tussen Jorden en mij: als ik niet bij de baby mag blijven na de bevalling, met wie ga jij dan mee? Wil jij mijn bloedsuiker regelen tijdens de bevalling en weet je alles wat je daarvoor moet weten? Het bleek achteraf goed dat we hier al van te voren rustig over nagedacht hadden.
De moeite waard om te lezen om een beeld te krijgen van hoe een bevalling volgens het diabetes-type-1-bevalprotocol kan gaan: ik lees het nu nog een keer :-)
Bea neemt ons in dit ervaringsverhaal mee in hoe ze de ingeleide bevalling van haar oudste dochter heeft ervaren en hoe ze naar haar HBAC (thuisbevalling na een keizersnede) toe heeft gewerkt. Bea vertelt hoe ze er heel weloverwogen voor gekozen heeft om, ondanks de standaard protocollen rondom haar diabetes type 1 en eerdere keizersnede, thuis te bevallen zonder inleiding. Ze kijkt heel positief terug op haar tweede bevalling.
De moeite waard om te luisteren als je een bevalling buiten de standaard protocollen voor mama's met type 1 diabetes overweegt, en om vertrouwen te krijgen/houden in het vrouwelijk lichaam.
Marieke neemt je mee in het verhaal van haar tweede bevalling: hoe ze er na een eerdere spoedkeizersnede voor koos om tijdens haar tweede zwangerschap vaginaal te bevallen. Ze vertelt hoe ze met 39 weken wordt ingeleid, het uiteindelijk heel spannend werd en ze zich achteraf heeft afgevraagd of het wel zo'n goed idee was om vaginaal te bevallen gezien haar diabetes en de eerdere keizersnee.
Voor mij was dit verhaal de moeite waard om een keer te horen dat 'spijt' (al is spijt misschien een te groot woord) van je keuze ook kan gebeuren.
Sjanne vertelt in haar blog op Diabetes+ over haar ingeleide bevalling en hoe haar baby uiteindelijk wordt geboren via een spoedkeizersnede als de baby niet goed reageert op de hoeveelheid weeën. Sjanne's bevallingsverhaal heeft best wel wat overeenkomsten met mijn eigen eerste bevalling en af en toe moest ik echt wel even een traantje wegpinken tijdens het lezen.
De moeite waard om te lezen om een beeld te krijgen van hoe een bevalling volgens het diabetes-type-1-bevalprotocol kan gaan, maar je niet het héle boek van Loes wil of kan lezen. Of je gewoon nóg meer wil lezen :-)
Wat mij opvalt is dat ik geen ervaringsverhalen tegen ben gekomen van vrouwen die volgens het protocol met 38 weken ingeleid zijn (al dan niet na een eerdere keizersnee) en vervolgens een kindje op de wereld gezet hebben zonder dat daar een spoedkeizersnede aan te pas kwam. Mocht iemand die verhalen kennen, hoor ik ze graag!
Het verhaal van mijn eigen eerste zwangerschap met type 1 diabetes en de bevalling is te lezen in Een marathon lang prikken. In het boek neem ik je aan de hand in de hele ervaring en krijg je een uitgebreid beeld van wat er allemaal gebeurt en wat dat met mij doet.  Het boek is beschikbaar via deze website en de meeste (online) boekhandels.
Eline Begemann (Velp, 1989) heeft Technische Natuurkunde gestuÂdeerd in Groningen en daarna gewerkt als strategieconsultant en Chief of Staff. Op haar 28ste krijgt ze, terwijl ze zeven weken zwanger is, de diagnose diabetes type 1. Ze is auteur van het boek Een marathon lang prikken. In dit boek neemt ze je mee in haar reis van zwangerschap naar de 90 km lange Vasaloppet marathon op de langlaufskies, waarin diabetes een grote rol speelt. Het geeft daarmee een beeld van de nuance tussen aan de ene kant alle mooie dingen die mensen met diabetes ‘gewoon’ kunnen doen en aan de andere kant de worstelingen waar personen met diabetes mee te maken krijgen. Het boek wordt geprezen vanwege de herkenbaarheid voor mensen met diabetes en het inzicht wat het aan mensen in hun omgeving geeft op het gebied van de impact van diabetes. Een marathon lang prikken is beschikbaar via deze website en de meeste (online) boekhandels).
Comments